NAROD BIRA I PLAĆA SVOG PREDSEDNIKA DA RADI U DOBROBIT DRŽAVE I NJENIH NACIONALNIH INTERESA, A NE RADI IZDAJE

SRBIJA JE NA STOLU, MOŽETE DA SE POSLUŽITE, GOSPODO

Potražimo odgovor na pitanje – zašto takav sporazum nije potpisan sa našim ruskim prijateljima?

Odbrana

Okupacija: Srbija je okupirana ne samo metaforično nego i po sili važećih zakona, ali narodu to niko ne želi da rastumači

Ne samo očigledni i javni razvoj događaja nego i Sporazum koji je Boris Tadić u ime Vlade Srbije potpisao pred Kondolizom Rajs, a potom i odgovarajući ratifikacioni Zakon koji je potpisao kao predsedenik Republike, govore da je Srbija pod stranim patronatom i formalno.

Sadašnja vlast je potpisala kapitulaciju i na spoljašnjem i na unutrašnjem planu. Usled pogrešne procene da je neprijateljstvo prema Srbiji bilo motivisano lično-partijskim, a ne geopolitičkim motivima, od 5. oktobra 2000. srpsko društvo bilo je spremno da učini mnogo toga što je tražio Zapad. Mislilo se da je moguće kupiti njihovu ljubav i dobiti mesto u Evropskoj uniji koje bi osiguralo bolji život. Vođenjem takve politike, pored unutrašnjeg političkog, društvenog i ekonomskog kolapsa dobili smo i nipodaštavanje srpske tradicije i patriotizma, metastazu američkog ideološkog aparata u Srbiji (mediji, NVO), urušen kompletan odbrambeni sistem Srbije (uništana Vojska, uništena odbranbena industrija Srbije)…

Sve ono što jednoj zemlji treba da omogući zaštitu interesa (vojni kapaciteti, u nacionalnim okvirima održiva privreda, nacionalni polet) dobilo je obrise kolonijalnog poseda onih koji su 1999. godine na Srbiju izvršili agresiju. Nema države, nema vojske, nema teritorije, nema sposobnih ljudi (pobegli na rad u zapadnu civilizaciju), nema privrede, nema plata, nema penzija (niko je neće dočekati), nema… Zapravo više nema nego što ima.

Jedan deo nekadašnjeg DOS-a je u ovome učestvovao imajući iste zablude kao i mnogi “obični” Srbi, dok je drugi deo učestvovao po zadatku da što više oslabi Srbiju. Taj soj sada vlada Srbijom. Oni su svesni u kakvo stanje je zahvaljujući njima zemlja dovedena, ali isto tako dobro znaju, i očigledno je, šta njihovi mentori žele da vide na kraju ove balkanske balade.

Dok se svi ti zadaci i uslovi ne ispune, ili dok Srbija nedvosmisleno ne krene u tom pravcu, tako da bude jasno da povratka više nema, Srbija neće dobiti očekivanu podršku da joj u osnovi bude bolje, nego samo prividnu i kratkotrajnu. Sadašnji režim, pojačan reformisanim, “unapređenim” radikalima, pokušaće da opstane do početka 2016. godine, kada se, po svim ekonomskim pokazateljima i indicijama, očekuje da Srbija – bankrotira. Do tada ima vremena i može da se obezbedi još dosta vlasti i slasti. Posle toga srpski vladari mogu da se presele na egzotična mesta odakle će posmatrati kaljugu u kojoj su nas ostavili.

Nema greške, sve je namera

Od smene vlasti 5. oktobra 2000. godine, u Ministarstvu odbrane su uglavnom ministrovali ljudi koji nisu imali previše dodira i znanja u oblasti odbrane – Tadić, Davinić, Šutanovac, sa izuzetkom Stankovića, ali ni on nije zaustavio rastakanje vojske i njeno depopularisanje. Kad se ovome dodaju silni evroatlantski savetnici, plus stranci, kojima je razaranje odbrambene moći Srbije glavni i neskriveni zadatak, a onda i slanje najsposobnijih ljudi u penziju u četrdesetim godinama, pa organizacija Ministarstva odbrane i Vojske Srbije na mafijaško-korupcionaškoj osnovi, dobije se ovo sadašnje stanje, dakle jad i beda. Količina neodgovornosti, nekompetentnosti i neizvršavanja zakonskih i ustavnih obaveza od strane predsednika Srbije, Vlade Srbije i Ministarstva odbrane, toliko je izrazito i očigledno da se više nikako ne može smatrati niti greškom niti slučajnošću. Radi se, dakle, o nameri.

Konačno, posle toliko godina namernog sakaćenja i urušavanja sistema odbrane i Vojske Srbije, mora se narodu otvoreno, bez uvijanja u nekakve reformske, strategijske i druge oblande, reći da njihov predsednik Tadić i njihov ministar odbrane Šutanovac rade za okupatora.

Samo prema onome što je objavljeno u medijima:

Godine 2001. NATO i novoizabrana vlada Savezne Republike Jugoslavije sarađuju u operacijama upravljanja krizom u južnoj Srbiji;

Godine 2003. Beograd formalno traži članstvo u Partnerstvu za mir (PzM). SRJ smenjuje labavija državna zajednica Srbije i Crne Gore. NATO privodi kraju projekat Povereničkog fonda PzM-a za uništavanje viška od 28.000 komada malokalibarskog i lakog oružja u Srbiji;

Godine 2005. Srbija je domaćin radionice Povereničkog fonda PzM pod nazivom “Zajedničko redukovanje viškova nebezbednih ratnih sredstava” u Beogradu. Srbija i NATO potpisuju sporazum o tranzitu za snage KFOR-a. NATO pokreće projekat Povereničkog fonda PzM koji ima za cilj reintegraciju u civilni život i nalaženje i razvijanje drugih načina privređivanja za bivše vojne, kadrove srpskih oružanih snaga koji ostaju bez posla smanjenjem broja pripadnika VS;

Godine 2006. Srbija se priključuje Partnerstvu za mir. NATO otvara Kancelariju za veze u Beogradu. U Vašingtonu 7. septembra 2006, Tadić je potpisao kapitulaciju i legalizovao NATO okupaciju Srbije;

Godine 2007. Srbija se pridružuje Procesu planiranja i revizije PzM (PARP). NATO okončava projekat Povereničkog fonda PzM, kojim je na bezbedan način uklonjeno 1,4 miliona nagaznih mina sa teritorije Srbije. Srbija u septembru dostavlja NATO-u svoj Prezentacioni dokument za PzM;

Godine 2009. Srbija se usaglašava sa NATO-om oko prvog Individualnog programa partnerstva (IPP). Ozakonjenje rušenja ustavnog poretka Srbije legalizovano je od strane skupštinske većine u Narodnoj Skupštini Srbije koje u formi “Zakona o potvrđivanju Sporazuma između Vlade Republike Srbije i Vlade SAD o zaštiti statusa i pristupu i korišćenju vojne infrastrukture u Republici Srbiji”. Zakon je objavljen u Službenom glasniku RS br. 42-09 od 29. maja 2009. godine. Ključna reč političkog i državnog “samoubistva” Srbije u ovom dokumentu sadržana je u samom naslovu – “o zaštiti statusa…” Taj “status” u praksi ozakonjuje SAD (čitaj NATO) u statusu okupatora, dok Tadić bez znanja, i protivno volji većinskog srpskog naroda, ozakonjuje u Srbiji status potpune i bezuslovne kapitulacije, i to bez ijednog ispaljenog metka;

Godine 2010. generalni sekretar NATO-a Anders Fog Rasmusen sastaje se sa predsednikom Srbije Borisom Tadićem, tokom njegovog boravka u Njujorku;

Godine 2011. Severnoatlantski savet u aprilu odobrava zahtev Srbije da počne sa Individualnim akcionim planom partnerstva (IPAP) sa NATO-om. Srbija je u junu bila domaćin Konferencije strateških vojnih partnera Savezničke komande za transformaciju (kada je svečano otvoren i WC čvor na 10. spratu u Birčaninovoj br. 5), što je jedan od najvećih događaja u okviru partnerstva NATO-a koji se održavaju na godišnjem nivou. Videla žaba da se konji potkivaju… pa je održan i sajam naoružanja “Partner 2011”, na kojem je dominirala tematika “kodifikacija proizvoda po NATO standardu”. Deo Vojska Srbije dobija novu uniformu sa “digitalnim” šarama, koja u slučaju potrebe garantuje u najmanju ruku bezbedan prebeg na protivničku stranu.

Priučeni “branitelji”

Ako bi kojim slučajem danas na prostoru Srbije izbio rat, Srbija ne bi bila u mogućnosti da se brani, jer brojni državni organi i javna preduzeća ignorišu zakonom propisane pripreme za odbranu zemlje. O tome svedoči i strogo poverljiv Izveštaj o stanju priprema za odbranu u Republici Srbiji u 2010. godini. Taj izveštaj Vlade Srbije, u koji je izvor Tabloida iz Ministarstva odbrane imao uvid, a o kome su raspravljali poslanici 14. juna na sednici Parlamenta iza zatvorenih vrata, ukazuje da se radi o svesnom podrivanju odbrambenog sistema Srbije.

Iz ovog izveštaja se jasno vidi da pripreme državnih organa, organa državne uprave i ostalih državnih organa za odbranu zemlje ne postoje, a ukoliko se kod nekih naziru, veoma su loše. Državni organi u svom delokrugu nadležnosti nisu ni predvideli poslove odbrane, a i kadrovi koji su ovlašćeni za rad na njima uglavnom su nestručni, priučeni partijski nameštenici. Ne postoje ratni planovi, niti je sproveden mobilizacijski popis. Dakle, Srbija uopšte nema ratni i mobilizacijski plan. Nikad nije sproveden mobilizacijski popis niti je projektovan rezervni sastav Vojske Srbije. U okviru državnih organa i institucija ne postoji “ratna organizacija” niti planovi odbrane. Ne postoje planovi uređenja teritorije… Nisu stvoreni uslovi za čuvanje dokumenata i planova odbrane, rukovodioci su neodgovorni, neobavešteni i bez imalo razumevanja za pripremu odbrane.

U Izveštaju, koji je kao službena tajna poslanicima poslat na kućne adrese, konstatuje se da nema gde da se skladište ubojna sredstva, nema para za održavanje radarskih i vazduhoplovnih sredstava, za održavanje objekata i opreme, a teško je održavanje i nabavka delova, jer je sve tehnološki zastarelo… Naoružanju i vojnoj opremi na skladištima uglavnom je istekao rok, dosta toga se čuva na otvorenom pa korodira, a motorna vozila, izuzev generalskih limuzina, stara su više od 20 godina, u fazi su raspadanja i veoma nebezbedna za transport. U pomenutom Izveštaju Vlada stidljivo naglašava neutralnost Srbije, ali se istovremeno nigde ne distancira da je otvoreno protiv članstva u NATO alijansi ( uz čiju zastavu obožava da se slika najveći srpski vojni strateg – Šutanovac). “Srbija je neutralna u odnosu na postojeće vojne saveze i, shodno tome, ne pretenduje na članstvo u NATO savezu”, piše u izveštaju na 27 strana, koji navodi i da je “pojačano interesovanje stranog faktora prema sistemu odbrane i na istraživanje opredeljenosti i stavova pripadnika MO i VS u vezi s mogućnostima uključenja u evroatlantske integracije”.

Ovaj izveštaj je surova ilustracija nepostojanja odbrambenog sistema Srbije. Realnost je još surovija kad se shvati da ni takav onesposobljeni sistem odbrane Srbije nije u srpskim rukama. U situaciji kada srpski vojnici, pored planski sabotiranog naoružanja i opreme (nemaju adekvatnu obuću i uniforme), imaju bedne nadničarske plate i vape za stanovima, “veliki vojni strateg”, pronatovski ministar odbrane Šutanovac se između Beograda i Pančeva obavezno prevozi u – vojnom helikopteru. Umesto da se oseti u najmanju ruku odgovornim za ovakvo stanje odbrambenog sistema, ministar Šutanovac okrivljuje novinare za činjenicu da je ovakav izveštaj dospeo do javnosti. Iste one javnosti koja će znati da proceni ko je odgovorniji i kome treba suditi – da li onom koji je doveo odbrambeni sistem u takvo stanje ili onom koji je otkrio i upozorio da Srbija uopšte nema odbrambeni sistem.

Osećajte se kao kod kuće, samo besploatno

Zakon o potvrđivanju sporazuma između Vlade Republike Srbije i Vlade Sjedinjenih Američkih Država o zaštiti statusa i pristupu i korišćenju vojne infrastrukture u Republici Srbiji

Član 1.

Potvrđuje se Sporazum između Vlade Republike Srbije i Vlade Sjedinjenih Američkih Država o zaštiti statusa i pristupu i korišćenju vojne infrastrukture u Republici Srbiji, koji je potpisan u Vašingtonu, 7. septembra 2006. godine, u originalu na srpskom i engleskom jeziku.

Član 2.

Tekst Sporazuma u originalu na srpskom jeziku glasi:

SPORAZUM IZMEĐU VLADE REPUBLIKE SRBIJE I VLADE SJEDINJENIH AMERIČKIH DRŽAVA O ZAŠTITI STATUSA I PRISTUPU I KORIŠĆENJU VOJNE INFRASTRUKTURE U REPUBLICI SRBIJI

Vlada Republike Srbije (u daljem tekstu: Srbija) i Vlada Sjedinjenih Američkih Država (u daljem tekstu: Sjedinjene Države), u daljem tekstu pod zajedničkim nazivom: Strane, u želji da zaključe sporazum o unapređenju saradnje u oblasti odbrane između Srbije i Sjedinjenih Država, potvrđujući da je ova saradnja zasnovana na potpunom poštovanju suvereniteta Strana i Povelje Ujedinjenih nacija, imajući u vidu želju Strana da podele odgovornost za podršku onim snagama Sjedinjenih Država koje bi mogle da borave u Republici Srbiji, u skladu sa ovom saradnjom, i imajući u vidu potrebu za unapređenjem zajedničke bezbednosti, doprinosom međunarodnom miru i izgradnjom bliže saradnje, saglasile su se o sledećem:

Član 1.

Definicije

1. Oružane snage Sjedinjenih Država – entitet koga čine pripadnici oružanih snaga, civilno osoblje Ministarstva odbrane i sva imovina, oprema i sredstva Oružanih snaga Sjedinjenih Država koji se nalaze u Republici Srbiji.

2. Osoblje Sjedinjenih Država – pripadnici Oružanih snaga Sjedinjenih Država i civilno osoblje Ministarstva odbrane Sjedinjenih Država koji bi mogli da privremeno borave u Republici Srbiji u skladu sa aktivnostima koje proizilaze iz ovog sporazuma.

3. Partneri Sjedinjenih Država – kompanije i firme koje nisu registrovane u Republici Srbiji i njihovi zaposleni koji nisu državljani Republike Srbije, a koji bi na osnovu ugovora sa Ministarstvom odbrane Sjedinjenih Država mogli privremeno da borave u Republici Srbiji u skladu sa aktivnostima koje proizilaze iz ovog sporazuma.

4. Nadležni organi: za Srbiju: Ministarstvo odbrane Srbije; za Sjedinjene Države: Ministarstvo odbrane Sjedinjenih Država.

Član 2.

Ciljevi Sporazuma

Srbija će omogućiti Sjedinjenim Državama pristup i korišćenje onih objekata, koji bi mogli biti potrebni za sprovođenje Programa međudržavnog partnerstva i drugih aktivnosti o kojima Strane postignu saglasnost, uključujući, ali ne ograničavajući se na prevoz, magacine i objekte za obuku. Pristup i korišćenje ovih objekata biće omogućeni bez naknade.

Član 3.

Poštovanje zakona

Osoblje Sjedinjenih Država se obavezuje da poštuje zakone, propise i običaje Republike Srbije, kao i da se ne meša u unutrašnje stvari Republike Srbije.

Član 4.

Ulazak, izlazak, kretanje i vozačke dozvole

1. Osoblje Sjedinjenih Država može da ulazi u i da napušta Republiku Srbiju sa ličnim dokumentima izdatim od Sjedinjenih Država i putnim nalozima za kolektivna i pojedinačna putovanja.

2. U cilju sprovođenja ovog sporazuma, osoblje Sjedinjenih Država ima pravo na slobodu kretanja u Republici Srbiji.

3. Organi Republike Srbije će prihvatiti kao punovažne, bez polaganja vozačkog ispita ili obaveze plaćanja taksi, vozačke dozvole ili uverenja za upravljanje vozilima koje su osoblju Sjedinjenih Država izdali odgovarajući organi Sjedinjenih Država.

Član 5.

Status osoblja Sjedinjenih Država

Status osoblja Sjedinjenih Država biće ekvivalentan statusu administrativnog i tehničkog osoblja Ambasade Sjedinjenih Država u skladu sa Bečkom konvencijom o diplomatskim odnosima od 18. aprila 1961. godine.

Član 6.

Nošenje oružja i uniforme

Osoblje Sjedinjenih Država ovlašćeno je da nosi uniformu za vreme obavljanja službenih dužnosti u vezi sa aktivnostima u skladu sa ovim sporazumom i da nosi oružje dok je na dužnosti ukoliko je na to ovlašćeno sopstvenim naredbama. Strane će sarađivati u preduzimanju neophodnih mera radi pružanja bezbednosti osoblju Sjedinjenih Država i imovini u Republici Srbiji.

Član 7.

Porezi, carine i takse

1. Oružane snage Sjedinjenih Država i osoblje Sjedinjenih Država oslobođeno je od plaćanja poreza i drugih sličnih dažbina koje se primenjuju u Republici Srbiji. Oružane snage Sjedinjenih Država i osoblje Sjedinjenih Država mogu da uvoze, izvoze i koriste u Republici Srbiji ličnu imovinu, opremu, zalihe, materijale, tehnologije, sprovode obuku i pružaju usluge radi izvršavanja ovog sporazuma. Takav uvoz, izvoz i korišćenje biće izuzeti od postupaka inspekcije, dozvola, drugih ograničenja, plaćanja carina, poreza i drugih dažbina koje se primenjuju u Republici Srbiji.

2. Plovila i vazduhoplovi koji su u vlasništvu ili kojima upravljaju ili služe isključivo za potrebe Oružanih snaga Sjedinjenih Država biće oslobođeni plaćanja aerodromskih i lučkih taksi, taksi za parkiranje, naknada za lučku pilotažu i usluge lučkih remorkera i drugih sličnih taksi u objektima koji su u vlasništvu i kojima upravlja Republika Srbija. Vazduhoplovi koji su u vlasništvu ili kojima upravljaju ili služe isključivo za potrebe Oružanih snaga Sjedinjenih Država ne podležu plaćanju taksi za navigaciju, prelet, korišćenje terminala ili sličnih taksi kada su u Republici Srbiji. Oružane snage Sjedinjenih Država platiće odgovarajuće naknade za tražene i pružene usluge u iznosu ne manje povoljnom od onog koji plaća Vojska Srbije. Vazduhoplovi, vozila i plovila Sjedinjenih Država će biti izuzeti od postupka inspekcije.

Član 8.

Ugovori

1. Za potrebe sprovođenja ovog sporazuma i tehničkih aranžmana Ministarstvo odbrane Sjedinjenih Država može da zaključuje ugovore koji se odnose na isporuku materijala, zaliha i opreme, kao i pružanje usluga (uključujući i izgradnju) u Republici Srbiji bez ograničenja u pogledu izbora partnera, dobavljača i lica koja obezbeđuju robu ili pružaju usluge. Ovi ugovori se potražuju, dodeljuju i realizuju u skladu sa zakonima i propisima Sjedinjenih Država. Nabavke dobara i vršenje usluga u Republici Srbiji od strane ili u ime Sjedinjenih Država radi sprovođenja ovog sporazuma ne podležu oporezivanju, plaćanju carina i sličnih dažbina u Republici Srbiji.

2. Partneri Sjedinjenih Država biće izuzeti od plaćanja poreza ili sličnih dažbina koje se primenjuju u Republici Srbiji i mogu da uvoze, izvoze i koriste u Republici Srbiji ličnu imovinu, opremu, zalihe, materijale, tehnologiju, sprovode obuku i pružaju usluge koje se odnose na izvršenje ugovora sa Sjedinjenim Državama u skladu sa ovim sporazumom. Takav uvoz, izvoz i korišćenje biće izuzeti od postupka odobrenja, drugih ograničenja, plaćanja carina, poreza i drugih dažbina u Republici Srbiji.

3. Status vozačkih dozvola partnera Sjedinjenih Država biće upodobljen statusu vozačkih dozvola osoblja Sjedinjenih Država, u skladu sa članom 4. ovog sporazuma.

4. Da bi se olakšala implementacija ovog člana, nadležni organ Sjedinjenih Država blagovremeno će obavestiti nadležni organ Srbije o nazivima partnera sa kojima su zaključeni ugovori, uključujući i datum njihovog isteka.

Član 9.

Zahtevi za naknadu štete

1. Osim zahteva za naknadu štete koji proizlaze iz ugovora, Strane se odriču prava da podnose zahteve u vezi sa štetom, gubitkom ili uništenjem imovine druge Strane ili usled povrede ili smrti osoblja jedne od Strana nastalih prilikom obavljanja službenih dužnosti u skladu sa ovim sporazumom.

2. Zahtevi trećih lica koji se odnose na štetu ili gubitak koje je prouzrokovalo osoblje Sjedinjenih Država rešavaće Sjedinjene Države u skladu sa zakonima i propisima Sjedinjenih Država.

3. Zahtevi za naknadu štete (osim zahteva koji proizilaze iz ugovora) koji se ne reše u skladu sa stavom 2. ovog člana mogu se podneti nadležnom sudu Republike Srbije.

Član 10.

Komunalne usluge i komunikacije

1. Oružane snage i partneri Sjedinjenih Država mogu koristiti vodu, struju i druge javne komunalne usluge pod uslovima ne manje povoljnim, uključujući cene i dažbine koje važe za Vojsku Srbije u sličnim okolnostima, ukoliko drugačije nije dogovoreno i njihovi troškovi biće jednaki njihovom srazmernom učešću u korišćenju datih komunalnih usluga.

2. Srbija je saglasna sa mogućnošću potrebe da Oružane snage Sjedinjenih Država koriste radio-frekvencijski spektar. Oružane snage Sjedinjenih Država su ovlašćene da upravljaju sopstvenim sistemima za telekomunikaciju (na način na koji su telekomunikacije definisane Ustavom Međunarodne unije za telekomunikacije iz 1992. godine). Ovaj način podrazumeva pravo na korišćenje zahtevanih sredstava i usluga radi obezbeđenja svih uslova za upravljanje telekomunikacionim sistemima i pravo na korišćenje neophodnog radio-frekvencijskog spektra u navedenu svrhu. Nadležni organ Sjedinjenih Država će koordinirati sa nadležnim organom Srbije upotrebu frekvencija od strane Oružanih snaga Sjedinjenih Država. Oružane snage Sjedinjenih Država imaju pravo na besplatno korišćenje radio-frekvencijskog spektra.

Član 11.

Tehnički aranžmani

Strane i njihovi nadležni organi mogu da zaključe detaljnije tehničke aranžmane radi sprovođenja odredaba ovog sporazuma.

Član 12.

Izmene

Ovaj sporazum može biti izmenjen uz obostranu pisanu saglasnost Strana.

Član 13.

Tumačenje

1. Strane će konsultacijama ili ukoliko je potrebno diplomatskim putem, rešiti bilo koji spor u vezi sa primenom ili sprovođenjem ovog sporazuma ili tehničkih aranžmana i neće sporove ustupati sudu ili trećim stranama na rešavanje.

2. U slučaju da obe Strane u budućnosti postanu članice sličnih sporazuma koji sadrže odredbe koje su u suprotnosti sa odredbama ovog sporazuma, primenjivaće se odredbe ovog sporazuma.

Član 14.

Stupanje na snagu, trajanje i prestanak

Ovaj sporazum će se privremeno primenjivati od datuma potpisivanja i stupiće na snagu danom prijema obaveštenja kojim Srbija diplomatskim kanalima obaveštava Sjedinjene Države da je u skladu sa svojim nacionalnim zakonodavstvom sprovela postupak koji je neophodan za stupanje na snagu Sporazuma. Ovaj sporazum se zaključuje na početni period od godinu dana. Nakon isteka navedenog perioda, ovaj sporazum će nastaviti da se primenjuje, osim ako ga Strane ne otkažu diplomatskim putem, u roku od 180 dana od prijema pisanog obaveštenja o nameri otkazivanja.

Potvrđujući ovo, dole potpisani sa ovlašćenjima svojih vlada potpisali su ovaj sporazum.

Potpisano u Vašingtonu, 7. septembra 2006. godine, u dva istovetna primerka na srpskom i engleskom jeziku, pri čemu su oba teksta podjednako autentična.

Za Vladu Republike Srbije predsednik Republike Srbije Boris Tadić, s.r. državni

Za Vladu Sjedinjenih Američkih Država sekretar Condoleeza Rice, s. r.

Izvor: Srpska dijaspora
Objavljeno: 16.08.2011